In mijn blog van 21 februari jl. Waarom Bicaudata? schreef ik erover.
Bicaudata. De twee-staartige meermin. Ook Sirene. Sirena in het Italiaans.
Uit het boek van Selma Sevenhuijsen over de sirene:
blzz 130/131
...... Eerder (in het boek, sic) had ik het over de splitsing van de meermin in boven en beneden, ofwel tussen haar lichte en haar donkere kant. Als we licht en donker weer met elkaar in verbinding willen brengen, dan moeten we die splitsing tussen boven en beneden dus weer opheffen.
Splitsen leidt tot verdringen, en verdringen is hard werken. Het kost inspanning om het spook in de kast te houden, en te zorgen dat de deur niet opengaat. Uiteindelijk is het verspilde energie. Wat ooit is verdrongen, komt onherroepelijk terug ......
...... Als het je lukt om monsters in je innerlijke kast met compassie tegemoet te treden, werkt dat uiteindelijk verlichtend, in meedere betekenissen van het woord. Het licht gaat weer schijnen in het donker, en transformeert wat tevoren in duister was gehuld. De last op je schouders wordt lichter. Je wordt zelf lichter. Je ontdekt onvermoede kanten in jezelf en kunt weer genieten van de rijkdom van het leven ....
Selma Sevenhuijsen
De glimlach van de sirene
Geen opmerkingen:
Een reactie posten