Kasteelvrouw
'Je bent dus nu een kasteelvrouw' zegt Maartje met een smakelijk lachje.
We staan op 'ons' pleintje in Codiponte. Maartje. Carin. En ik. 'Dit deel van Codiponte heet Castello.' Het is het oudste deel van het dorp. Letterlijk op - en onder - de vleugels van de ruïne van wat ooit een groot en machtig Middeleeuws kasteel is geweest. 'Nog altijd is de tweedeling in het dorp zichtbaar en ervaarbaar. Boven, in Castello, woonden de mensen met macht. Met aanzien. De 'meesters.' De mensen zonder macht, zonder aanzien, leefden beneden in het dorp. De 'dienenden' vertelt Maartje verder.
Appeltjesfeest
'Bij dorpsfeesten, zoals bijvoorbeeld bij het Appeltjesfeest in de eerste week van september, is deze tweedeling nog altijd aanwezig. Deze twee groepen, de mensen van 'boven' en de mensen van 'beneden', mengen zich op deze feestavonden niet.'
Ik zie het zo voor me. Traditionele Nederlandse verjaardagsfeesten. De vrouwen samen aan de ene kant van de kamer. De mannen samen aan de andere kant van de kamer. Zo gaat dat anno 2022 in veel gevallen in Nederland nog steeds. En zo gaat dat anno 2022 in Codiponte ook nog steeds.
'Je bent dus nu kasteelvrouw.' hoor ik Maartje dus zeggen. 'Een vrouw met aanzien. Een vrouw van 'boven'.'
Nou: deze 'kasteelvrouw' heeft in haar hele leven nooit bedacht dat ze ooit in haar leven 'kasteelvrouw' zou zijn in Italië. Maar als het dan toch zo is, dan ga ik er maar voluit van genieten.
Mijn eerste Appeltjesfeest moet ik nog mee gaan maken. Wat mij betreft zal dat zeker niet plaats gaan vinden vóór september 2023. Maar dan zal ik gaan zien - en beleven - wat mijn plaats is. Daar. In Italië. In Codiponte.
Kasteelvrouw.
Of misschien toch niet.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten