Lunigiana
De Lunigiana is een door toeristen nog tamelijk onontdekt gedeelte van Toscane. Een landstreek met bijzondere sporen van een eeuwenoude, rijke geschiedenis. Codiponte (Casola in Lunigiana) ligt niet alleen op een knooppunt van (pelgrims)wegen, Codiponte ligt ook op een knooppunt van culturen uit oude tijden. Dat maakt deze plaats zo bijzonder. En zo inspirerend voor werken met BeeldTaal.
Sinds de vroegste tijden is de Lunigiana door mensen bewoond geweest. Met name de vallei van de rivier de Magra, maar ook de vallei van de rivier de Aulella, de rivier die door Codiponte stroomt.
De naam Lunigiana is afgeleid van de naam van de Romeinse havenstad Luni,
gesticht in de 2e eeuw voor Chr. (nu: La Spezia) aan de Ligurische
Zee. Luni was ooit een militaire basis in de strijd tegen de Liguriërs. Al in
de Romeinse tijd werd marmer dat in de beroemde groeven van Massa en Carrara
werd gedolven vanuit deze havenplaats naar Rome getransporteerd.
Ligurisch-/Apuaanse bevolking
De oudst bekende bewoners van de Lunigiana
zijn de Ligurisch/Apuaanse mensen uit de prehistorische bronstijd (± 3000–800
voor Chr.). Deze mensen leefden aan de voet van de Apuaanse Alpen en de
Apennijnen, in het stroomgebied van de rivier de Magra. Ook in Codiponte/Casola
in Lunigiana hebben deze mensen hun sporen nagelaten.
Het Ligurisch/Apuaans volk was een schriftloos volk, dat geen geschreven tekens van leven heeft nagelaten. Niets kan dus met zekerheid gezegd worden over leven en denken van de mensen uit die tijd. Wel zullen zij op de plekken waar ze leefden deel hebben uitgemaakt van de overgang van de nomadische leefwijze van jagers/verzamelaars naar de sedentaire leefwijze met landbouw/veeteelt.
Religie
De religie van de Liguriërs was naar alle waarschijnlijkheid een natuur-religie. Natuurkrachten, zoals stromend water, speelden een grote rol. Vruchtbaarheid, mannelijke vruchtbaarheid, maar vooral ook vrouwelijke vruchtbaarheid waren naar wordt aangenomen belangrijke elementen van verering. Heiligdommen bevonden zich altijd in de nabije omgeving van (stromend) water.In de pieve van Codiponte vind je tal van prehistorische verwijzingen naar de eeuwige stroom van leven en dood: zoals waterringen, de twee-staartige meermin en (Keltisch) vlechtwerk.
Stèles
In de Lunigiana zijn tal van stèles (menhirs) gevonden. Deze menhirs vormen het oudste en meest mysterieuze erfgoed in Italië. Ze stammen uit tijden tussen het Neolitihicum (± 3000 voor Chr. - de overgangstijd tussen de nomadische en sedentaire samenlevingen en de late IJzertijd, ± 600 voor Chr.). Deze stèles stellen zowel mannen- als vrouwenfiguren voor en zijn gevonden op verschillende plaatsen in de Lunigiana: in weilanden, in rivierbeddingen, verwerkt als stoep-/ en siertegels. Ook in Casola is een onbeschadigde mannelijke stèle gevonden uit de vroegste tijd.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten